KĄCIK SPECJALISTÓW

Jak czytanie wpływa na rozwój dziecka?

           Czytanie okazuje się szczególnie istotne w życiu i rozwoju człowieka od jego najmłodszych lat. Proces ten wpływa na dziecko w wielu aspektach, a jednym z nich są po prostu możliwości mózgu. Kreatywność oraz poznawanie nowych wyrazów
i sposobów ich łączenia sprawiają, że dziecko otwiera się na świat złożony ze słów
 i liter. Dzięki temu łatwiej rozumie zależności między nimi. Efekty można zauważyć już w pierwszych latach uczęszczania do szkoły – dzieci mające kontakt ze słowem od małego lepiej radzą sobie z tymi zagadnieniami na kolejnych etapach rozwoju.
Maluch zaangażowany w historię bohatera kształtuje umiejętność koncentrowania się na konkretnej rzeczy, skupia rozproszoną uwagę. Regularne czytanie pozytywnie wpływa także na pamięć dziecka. Kontynuowanie co wieczór jednej, ciągnącej się opowieści rozwija zapamiętywanie – dlatego im starsze dziecko, tym dłuższe historie jest w stanie przyswoić. Książka czytana do poduszki uspokaja i dobrze wpływa na sen, który z kolei jest ważny dla regeneracji umysłu i przygotowywania go do nabywania nowych umiejętności.
         Poza typowymi możliwościami intelektualnymi istotnym efektem regularnego czytania dzieciom jest rozwój emocjonalny i poznawczy. Pociecha wkracza w świat emocji oraz rozwija wrażliwość i empatię. Uczy się rozumieć reakcje innych ludzi
i swój wpływ na emocje innych. Opowieści dla dzieci oparte na schematach wymagających rozwiązania przez bohatera jakiegoś problemu rozwijają u dziecka umiejętność radzenia sobie z trudnościami, logicznego myślenia, szukania kreatywnych rozwiązań i analizowania sytuacji. Istotną korzyścią jest wzmacnianie relacji z czytającymi rodzicami. Znajomość i wspólne przeżywanie historii buduje relację opartą na bliskości i zaufaniu między dzieckiem a mamą lub tatą.
No i co ważne w dzisiejszych czasach: Im więcej czytasz z dzieckiem, tym mniej czasu spędza przed ekranem. Jeśli czytanie jest ważnym punktem waszego codziennego harmonogramu, to w naturalny sposób przełoży się na skrócenie czasu spędzanego przez dziecko przed ekranem tabletu czy telefonu komórkowego.

Czego nie wolno mówić naszemu dziecku?

           Często nie zastanawiamy się i nie zdajemy sobie sprawy, jak wielki wpływ na
świadomość i podświadomość dziecka mają nasze słowa. Mówimy naszym dzieciom automatycznie wyrazy, zdania często wykorzystywane w rodzinie lub wśród znajomych. Przy czym, wydaje nam się, że te słowa wyglądają absolutnie nieszkodliwie, ale...lepiej tego więcej nie powtarzać.
Oto kilka bardziej popularnych zwrotów do dzieci:
1. „Zostaw mnie w spokoju!” - Słysząc takie słowa pod swoim adresem dziecko zaczyna zastanawiać się: Czy naprawdę jest kochane?, Czy jest ważne dla swoich bliskich? Jakie miejsce zajmuje w rodzinie? Nie odrzucajcie dziecka. Wysłuchajcie, pokażcie, jakie jest ono dla was ważne. Jeśli nie macie czasu w danej chwili, albo jesteście zmęczeni i, to powiedzcie dziecku, że wysłuchacie go kiedy będziecie mogli. Spełnijcie obietnice!
2. „Nie płacz!” - jest jednym z najpopularniejszych zadań rodziców. Mówiąc to, dajecie dziecku do zrozumienia, że jego uczucia i emocje albo to nad czym płacze jest nieważne, niegodne uwagi - jest nieistotne. Postarajcie się zrozumieć, dlaczego płacze? Co spowodowało rozpacz malucha? Pokażcie dziecku, że rozumiecie jego uczucia, przytulcie, pocałujcie, uspokójcie. A kiedy dziecko będzie wyciszone, wtedy można porozmawiać z nim, o tym co można byłoby zrobić, żeby uniknąć tej sytuacji.
3. „Jesteś taki...” (głupi, leniwy, kapryśny itd.) - staramy się nie oceniać osobowości dziecka w całości, nie stosujemy przymiotników. Słysząc takie oceny dziecko zaczyna myśleć, że naprawdę jest głupie, leniwe itd.; Zdanie bliskich w tym wieku jest bardzo ważne. Przecież wy jesteście głównymi autorytetami dla dziecka! Ufa waszemu zdaniu. A później my jesteśmy zdziwieni, dlaczego dziecko jest niepewne siebie? Dlaczego jest takie nieśmiałe itd.; Jeśli nam coś się nie podoba w zachowaniu malucha, lepiej ocenić konkretne jego zachowanie np. nie „jesteś głupi”, tylko „źle pomyślałeś” lub „ nie postarałeś się”. Zamiast „jesteś wredny”, możemy powiedzieć „chcesz zrobić mi na złość. To nie jest miłe” albo ''nie ładnie się zachowujesz. Zastanów się”.
4. „Dla czego nie możesz być jak...” (brat, siostra, córka sąsiadów, znajomych itd.) - Takie porównania są niebezpieczne. Przedszkolak, słysząc takie porównania, zaczyna myśleć, że jeśli ktoś jest lepszy od niego, to znaczy, że on jest GORSZY! Nie wzbudzamy w naszym dziecku KOMPLEKSÓW NIŻSZOŚCI. On jest niepowtarzalny, doceńmy jego indywidualność!
5. „Pośpiesz się!” - takie zdanie pojawia się w sytuacji, kiedy MY się spieszymy. Chcemy, żeby dziecko wszystko robiło szybko i sprawnie, ale zapominamy, że ono musi na początku oswoić to, co my robimy odruchowo latami. Pośpieszając dziecko i wyrażając niecierpliwość do jego prób samodzielności, czy po prostu nie rozumiejąc jego temperamentu pokazujemy, że ono nic nie umie, nic nie potrafi, że to jak ono to robi, nas denerwuje. Co może wywołać u dziecka zamykanie w sobie, cofanie emocjonalne, stres itd; Przewidując podobną sytuacje rozplanujcie czas tak, żeby dziecko zdążyło ubrać się i było gotowe na czas. Próbujcie zmotywować dziecko, wymyślajcie wyścigi, zabawę.
6. „Daj ja tobie pomogę, bo nic Ci nie wychodzi” - mówiąc to często programujemy dziecko na niepowodzenie. Wzbudzamy w nim niepewność siebie. Przedszkolak, oswajając ten świat stara się nauczyć samodzielnie funkcjonować, wykonywać czynności samoobsługi, nauki itd.; Jeśli próbujemy „ułatwić” mu życie i wszystko robimy sami - niczego go nie nauczymy. Później jesteśmy zdziwieni: „Dlaczego on jest taki niesamodzielny?” „Dlaczego boi się coś robić?” „Dlaczego jest niepewny siebie?”
7. „Weź, tylko daj mi spokój” - częsta zmiana ścisłego zakazu na wymuszone pozwolenie pokazuje dziecku, że ta metoda (marudzenie, krzyk histeria, kaprysy) może pomóc osiągnąć wszystko co tylko chce od rodziców. Takim zdaniem budzimy w dziecku manipulatora, gotowego „grać” na naszych słabych stronach. Bądźcie konsekwentni!
8. „Natychmiast przestań!” – żadne z Was nie pozwoliłoby sobie na to aby powiedzieć to stwierdzenie do kogokolwiek takim tonem. Bo każda osoba dorosła poczułaby się urażona takim zwrotem. Dziecko też czuje się urażone, ale jednocześnie czuje się całkowicie bezsilne i bezradne. Zamiast "przestać" i "uspokoić się" zaczyna protestować. Nie szanując własnego dziecka, nie możemy oczekiwać, że ono nas będzie szanowało. Poproście wasze dziecko aby przestało robić to, czego nie wolno. I wytłumaczcie dlaczego? Przy takiej formie zwrotu, jest więcej szansy, że dziecko zareaguje stosownie.
9. Pochwała („zuch”, „brawo”, super” itd.) - szukajcie jak można więcej słów pochwały przy ocenianiu sukcesów waszego dziecka. Jeśli często używamy tego samego słowa, to ono traci swoją wartość i już nie budzi zaufania. Chwalcie swoje dzieci więcej i częściej.